20 november 2015

Reizen met de trein


Bijna elke dag reis ik met de trein. Van maandag tot en met vrijdag reis ik naar school en in het weekend ga ik vaak naar andere steden. Doordeweeks maak ik gebruik van mijn gratis OV. En in het weekend gebruik ik mijn weekend vrij abonnement. Reizen met de trein vind ik echt geweldig.

In het hele begin vond ik treinreizen echt niet fijn. Ik werd er maar gek van. Ik kon nooit zitten. Nu ben ik hier aan gewend. Al 4 jaar reis ik af en aan met de trein, in de eerste twee jaar moest ik het betalen. Want ja ik was nog geen 18. En wat was ik blij dat ik 18 was. Geen €125 euro meer uitbesteden aan een maandkaart. Pas geleden hoorde ik een vriendin van mij zeuren omdat ze niet kon zitten in de trein. En het enigste wat ik dacht was "Ach zit niet zo te zeuren, er zijn ergere dingen in het leven". Zo bekijk ik het nu ook. Wanneer ik een plek heb in de trein en ik zie een oudere vraag ik altijd netjes of diegene wil zitten.

Meeluisteren
Stiekem doet iedereen het, meeluisteren met de gesprekken van anderen. Ik doe het eigenlijk regelmatig. Ik kan me er erg mee amuseren. Van de week zat er een vrouw in de trein en die zag dat er twee mensen met koffers binnen kwamen. Ze toonde meteen interesse in deze mensen terwijl ze hun helemaal niet kende. Uiteindelijk bleek het dus te zijn dat deze mensen naar Bali gingen. Hoe lekker is dat. Op vakantie gaan terwijl het hier slecht weer is.
Ook kan ik mezelf aan sommige gesprekken ergeren. Gesprekken die respectvol zijn naar de medemens. Dit vind ik dan echt niet kunnen in een drukbevolkte trein. Het liefst doe ik dan meteen mijn oortjes in.

Muziek luisteren
Hier ben ik er ook een van. Omdat je in je eentje zit ga je muziek zitten luisteren. Eigenlijk ben je dan best saai bezig. Stel je is voor hoe je treinreis zou zijn als je in gesprek gaat met mensen. Het sociale verdwijnt enorm. We worden steeds meer telefoonzombies. En hebben we het zelf in de gaten? Soms heel erg zelden. En dit zijn dan de momenten wanneer nou juist net jou telefoon leeg is.

Sociaal doen
Zo voor ieder persoon zal dit een andere stap zijn. Voor mij is het algauw een grote stap. Zomaar tegen een vreemde praten in de trein. Vaak denk ik dan "Oh diegene zit daar toch niet op te wachten." Alleen zo denken is helemaal niet handig. Wie weet wil diegene wel een gesprek aangaan. Ik zie het vaak gebeuren ouderen mensen die op zoek zijn naar een gesprek. Je ziet ze moeite doen en wanneer diegene die bij hem/haar zit kortaf reageert doet het toch wel een klein beetje pijn. Wanneer ik bij een oudere kan zitten doe ik dat graag. Ik begroet ze altijd netjes en kijk dan of ze een gesprek willen aangaan. Dit merk ik zelf al heel snel. Met oudere mensen kun je heel fijn praten. Zo heb ik ook de leukste verhalen gehoord. Een van de oudere die ik ooit gesproken had ging op bezoek bij zijn zoon. Hij had net een dochtertje gekregen. En hij vond het zo speciaal dat hij het nog mee kon maken. Het was zo fijn om dat te horen. Het maakte me erg gelukkig. Omdat ik echter maar 10/15min in de trein zit vliegen de gesprekken snel voorbij. Ik vind toch stiekem dat wij als mens vaker kunnen spreken met onze onbekende medemensen.

Vertraging
Ik weet natuurlijk dat je altijd wel wat te zeuren hebt over de NS. Dan rijd de trein weer is niet of heeft hij weer vertraging. Alleen kijk het is aan de positieve kant. Zonder de NS kon je nooit zo ver in zon korte tijd komen. En je komt uiteindelijk toch wel een keer aan op je eindpunt. Dan is het niet vandaag dan is het wel morgen. We moeten eigenlijk met zijn alle iets minder zeuren over de vertragingen. Een overvolle trein is dan wel weer een ander verhaal alleen hiermee ga ik jullie niet storen.

Hoe sociaal ben jij in de trein?

Veel liefs,
Maxine

Geen opmerkingen:

Een reactie posten